Bahçelievler Şırnak’ın en büyük mahallesidir. Halkı en çok çevre köylerden Gabar-Cudi-Besta’dan gelen bir kesimi oluşturuyor. Genel olarak halkı yurtseverdir. Bahçeli mahallesi YPS-YPS JIN’nın merkezi şeklinde kullanılıyordu. Bunun için en çok hazırlık yapılan mahallelerdendi.

Mahallenin savunması için barikatlar gerekliydi. Barikatlar bir nevi bizim hayat sigortamız olacaktı. Her barikat, içinde kalan arkadaşı korumalı, bütün barikatlar özgür Kürdistan’ın koruma kalkanı görevini görmeliydi. Teker teker özenle kepçenin, boş araziden çıkardığı, kumu torbalara koyuyor, torbaları dikiyor ve özenli bir şekilde, üst üste diziyorduk. Sanki evimizi yapıyor gibi özen gösteriyorduk, çünkü bu barikatlar evlerimizden bağımsız sayılmazdı. Barikatların arkasındaki her ev bizim evimiz sayılırdı.

Kandan önce mevziilerimize ya da barikatlarımıza alın terimiz damlıyordu. Emekle yapılıyordu, barikatlar ve yeniden kurulacak bir ülkeye olan özlemin yanında olmazsa olmaz getirdiği iradeyle, sadece biz değildik barikatı yapan. Barikatın arkasında kalacak ülkenin halkı da çalışıyordu. İhtiyarlar, analar, çocuklar, alın terinin sihirli harcı ile kum dolu torbaları birbirine tutturuyorlardı. Hazırlık çok önemliydi. Her şeye rağmen asıl barikatlar zihinlerde ve yüreklerde kurulmalıydı. Sömürgeciliğe karşı bir kez yürekte ve zihinde kurulursa barikat herkes bilirdi ki; kızı, erkeği Kürt yiğitleri teke tek dövüşte yenilmezlerdi. İşte ikinci barikat fiziksel barikat, bu kahpe düşmanın asla teke tek dövüşe yanaşmayacağı içindi.

Heval Asya, çuvalları özenle üst üste diziyordu. Dikkatimi çekti. Üstünde olduğumuz kıtaya da genel olarak Asya deniliyordu. Asya’nın kadınları böyle çalışmaya alışkındılar. Asya kadını, kimi zaman ekmek parası için, kimi zaman ise H.Asya gibi ülkesini kurtarmak için bazı erkeklerin yapamadığı işleri hiç zorlanmadan yapabilirlerdi. İnsan böyle zamanlarda iyi ki Önder Apo var diyordu. Çünkü Kürdistan kadının mücadeleci gücünü açığa çıkaran Önder Apo’ydu.

H.Asya tam bir çekim merkeziydi. Üslubu etkiyiciydi. Aslında üslubunu kullanmasına bile gerek yoktu. Çünkü H.Asya uzaktan izlendiğinde dahi kadınlar, analar ondan cesaret alıyordu. Onu bir parçaları olarak görüyorlardı ve hemen çalışmaya katılıyorlardı. Çalışmayan erkekler ise onu görünce utanç duyuyorlardı ve işe koyuluyorlardı. H.Asya uzaktan dahi bakıldığında sanki insanları etkilemek için özel olarak yaratılmıştı. Kıvırcık saçları ve aydınlık yüzüyle dikkat çekmek için yapması gereken özel hiç bir şey yoktu. O an, o özenle torbaları dizerek barikatlar yaparken bir gün şehit düşeceği aklıma bile gelmezdi. Çünkü ölüm gibi karanlık bir kavramın onun gibi aydınlık ve neşeli birine tesir edebileceği ,insan ne yapsa da aklına getiremezdi. H.Asya KDM karakol eyleminde şehit düştü. Düşman onu bilmem kaç bin liralık kobra tipi bir araçla şehit düşürebilmişti. İşte efsaneler doğruları söylüyordu. Efsanelerde ejderhalarla savaşan kadın savaşçılardan ne farkı vardı, H.Asya’nın. Kobra tipi araçta insanlığa yutmaya çalışan cansız bir ejderdi.

H.Asya’nın şehadetinden sonra en güçlü barikatın, insan olduğunu anladım. İnsan hareketli, çekici bir barikat gibiydi. H.Asya çelikten iradesi, sınır tanımaz enerjisi , güleç yüzü ve sömürgeciliğin inkar ettiği Kürt kadınına özgü cesareti ile başta Bahçelievler Mahallesi olmak üzere tüm Şırnak’ı etkiledi. Şehit Asya’yı Şırnaklılar Şehit Berivan’dan tanıyorlardı. Bir kez daha yoldaş yoldaşın aynasıydı. Ş.Asya ölmemişti. Çünkü H.Asya’dan etkilenen birçok kişi onun benimsediği ve temsiliyetini yaptığı Önder Apo’nun fikirlerinden aldıkları irade ile barikatların arkasında direndiler. Belki de o barikatların hepsinde H.Asya’nın (Rojbin) alın teri vardı.

Barikatlara alın teri dökenler, barikatlarını kolay kolay bırakmazlardı. Yeminliydi onlar. Barikat direniş için gerekliydi. Hazırlıksız savaş olmazdı. H.Asya hazırlığın öncülerindendi. Asyalı, Ortadoğulu, Kürdistanlı kadınlar zorun, baskının, zulmün, açlığın her türlüsünü görmüş en zor koşullarda ekmek parası için çalışmışlardı. Asya arkadaş ise bir kez daha kadının ve Ortadoğu kadının sadece çocukları için, ailesi için her türlü fedakarlığı yapmayla yetinmeyip aynı zamanda barikatlar kurup ülkesi için, halkı için savaşabileceğini kanıtlıyordu. Ş. Asya, Asya’ydı. Gerçek yüzü buydu Asya’nın. Şehit Asya, yaşamı, duruşu güler yüzü ile hepimizi isyana, savaşa, özgürlüğe direnişe ve zafere çağırıyordu. Yani Şehit Asya bizleri, harcını alın teri ile yaptığı barikatlara çağırıyordu.

Arin TEKOŞIN

(Kod adı: Asya(Rojbîn) RÊBER, Adı: Hidayet Toptamur, Şehadet tarihi: 5 Şubat 2016-Şırnak)