“REŞKO”NUN GÖZLERİ SONSUZ BİR DESTANIN ŞİYARINI HAYKIRIRDI.

90’lı yılların başlarında Jitem’in beyaz Toroslarının sokaklarda yeni bir faili meçhule imza atmak için dolaştığı, Hizbullah’ın bodrumlarda domuz bağı vahşetini gerçekleştirdiği süreçte Batman’da fakir bir ailenin son çocuğu olarak dünyaya geldi Rıdvan. Çocuk aklı, beyaz torosların ve domuz bağlarının ne için Kürtleri öldürdüğünü bilmese de,  gözleri bir sokak ortasında kanlar içinde yerde yatan insanları ve biraz uzağında cenazeyi almak için öldürülmeyeceği uygun bir anı bekleyen yakınlarını belleğine kazımıştı. Gözleri, Kürt halkının tarihini, kaderini, kimliksizliğini, yokluğunu, soluksuzluğunu, imkânsızlığını belleğine nakşetmişti. Kim bilir belki de o zaman, tarihi yeniden yazanlara ulaşmak için sıçradı özgürlük ateşi gözlerine. Gözleri çok fedakâr, çok heyecanlı, çok özgür, çok mutlu; Kürt özgürlük mücadelesine yüreklerini koymuş diğer gözleri görünce Kürt tarihinin “Reşko” olarak bildiği cengâver savaşçılarından biri olmaya karar vermişti.

“Reşko” artık kendi hikâyesini henüz yazımı tamamlanmamış Kürt’ün kitabına yazmaya başlamıştı. Beyaz torosların bilincinde yarattığı kini taş edip savurdu ilkin düşmanının kafasına. Sonrası mücadele aşkıydı. Gittiği her yerde gözleri savurdu bu aşkı etrafına. O büyüdükçe aşkı büyüdü. O verdikçe savaşını gözlerindeki özgürlük ateşi harlandı, harlandı. Bu büyük aşk onu halkının Cizre’de verdiği onurlu mücadeleye sürükledi. Gözleri artık Cizre sokaklarında baktığı her yere bıraktı izlerini. Cizre’nin gözleri yeniden yazılmakta olan bir destanı izlemekteydi. “Reşko” Cizre’nin “diz çökmeyen” halkının dizlerine derman katmıştı ve “sonunun muhteşem olacağını” bilen arkadaşlarıyla direnişin bir neferi olmuştu.

Annesi ona “Reşko” derdi.  Yürekleri sızlatan ağıtları yaktığında annesinin ağzından çıktı yine “Reşkooo”.  Reşko özgürlüğü gözlerinde tanıdığı yoldaşlarına kavuşmuş, sonsuzluğun kucaklarına bırakmıştı kendisini.

Kod Adı: Reşko

Adı Soyadı: Rıdvan EKİNCİ

Doğum Tarihi ve Yeri: Batman

Şehadet Tarihi ve Yeri: 2016/Cizîr

REŞKO

Annen sana Reşko derdi.

Bin yıllık serencamı sende yaşattığından haberdar mıydı bilmem.

Ama Reşkoların ateşi gözlerinde yanar onu bilirim.

İlk 5 yaşımda yolcu otobüsünde,

Babalarımız fakirlikten bize bilet alamamıştı Reşko hatırladın mı?

Biz de annelerimizin ayakları dibinde

Oturamadığımız o ön koltuğun altına sıkışıp uyumuştuk.

En çok biz bilirdik otobüsün zeminindeki kilimin çocuk yanağımızda bıraktığı izleri Reşko.

En çok biz bilirdik o otobüste boş midenin ağızda bıraktığı acı tadı.

İlk o yolculuklardan birinde ön koltuğun ufacık alt boşluğunda

 Uyanıp sana bakınca gözlerindeki o ateşi gördüm.

Çocuktum Reşko küçüktüm ama gördüm o ateşi

Hani sonra yıllar geçti birlikte büyüdük.

Ben hep gözlerindeki o ateşi gördüm.

Zaten televizyonlar söyleyince de inanmadım Reşko.

Senin gözlerindeki özgürlük ateşi o bodrumların ateşinden daha büyüktü Reşko.

Benzinle yakılmaz bu Reşko, Reşkoların ateşidir.

Annense ağlarken sana yine Reşko diyordu.

Gözlerinden bir parça ateş sıçradı Reşko.

Tüm Cizre’yi sardı özgürlük ateşi.

 Fırat Destan