Var git Heval,

Var git!

Kerem eylesin seni.

Arsızlaşan çocukluğum

Sakın ha, sakın!

Ardına bakmayasın…

Bırak avuçlasın seni,

Anamın tırnakları ile yeşerttiği çorak toprakları…

Durma!

Var git uzak diyarlara.

Girdaplardan, yasaklardan geç!

Var dağlarının doruklarına selametle…

Ve giderken heybende

Anamın nasırlaşmış yüreği olsun

Ki

Unutmayasın, toprağın ana

Ananın ülke olduğunu…

Olur da düşerse

Yüreğine bir sızı, bedenine bir kurşun,

Savur silahımsı gülüşlerini…

Ve kucakla toprağı,

Bir merhaba eyle…

Ada Newal Peri